«Можно ли спастись на поприще искусства» – Родион Овчинников пообщался со студентами МДА
7 декабря заслуженный артист Российской Федерации Родион Овчинников пообщался с учащимися в Большом зале Московской духовной академии. Тема беседы – «Можно ли спастись на поприще искусства?».
Μετά από την επίσκεψη στο μουσείο της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας, ο κύριος Οβτσίννικωφ συναντήθηκε με φοιτητές και μίλησε για την τέχνη. Ο λέκτορας επίσης διηγήθηκε για την πορεία της ζωής του, μοιράστηκε τις απόψεις του για τον εγχώριο και ξένο κινηματογράφο. Απαντήθηκε στις ερωτήσεις. Ο Ρόδιον Οβτσίνικοφ δήλωσε ότι το επάγγελμα του ηθοποιού βασίζεται στην πίστη και μπορείς να σωθείς σε οποιαδήποτε σφέρα δράσης.
Στην ερώτηση «Πώς να αντιληφθεί ένας χριστιανός το παίξιμο των αντιηρώων;», ο λέκτορας απάντησε:
Например, ты играешь Ричарда III – человек идет к власти, оставляет кругом одни трупы. Получается, его нельзя играть? Нет. Конечная задача – показать человека в разрушении греха. Я предостерегаю вас тем, что я играю. То, что я вам показываю, – это очень страшно, что может быть с человеком. Тогда это правда. Ты служишь этим. И имеешь право на такую игру».
Ο Ρόδιον Οβτσίννικοφ απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με τον σύγχρονο κινηματογράφο, τους σκηνοθέτες και τις θεατρικές παραστάσεις. Ο διάσημος ηθοποιός συμβούλεψε στους φοιτητές τί μπορούν να δουν, και από ποια έργα είναι καλύτερα να απέχουν. Τόνισε ότι ο εγχώριος κινηματογράφος ήταν πάντα δυνατός σε σχολή ηθοποιών: στη ζωή του ρόλου, στα συναισθήματα, στην πίστη.
Ο κ. Ρόδιον είπε για την αληθινή ελευθερία και λογοκρισία:
Я, например, за цензуру. Мы всё время кричали: дайте нам свободу слова. Нам ее дали. Всё приобретение за 25 лет демократии – можно ругаться матом со сцены и с экрана. А что такого создано литературного, что хотя бы соответствовало второму эшелону: Булгакову, Андрееву? Ничего. А Черчилль замечательно сказал, что для художника самое великое состояние, когда он может творить, наступает тогда, когда он оказывается в казарме или в келье. Когда всё ограничено, когда ты изощряешься и делаешь свое дело, тогда возникает подлинная свобода. Когда нельзя ничего, я свободен».
Στο τέλος της διάλεξης, ο Ροντιόν Οβτσίννικωφ εξέφρασε την επιθυμία του να συνεχιστούν τέτοιες συναντήσεις για να συζητηστεί το θέμα της τέχνης και της πίστης. Το κοινό ευχαρίστησε τον λέκτορα με χειροκροτήματα.
Γραφείο τύπου της Θεολογικής Σχολής της Μόσχας
[justified_image_grid flickr_user=164238858@N03 flickr_photoset=72157712103137312]